21 საუკუნის ახალგაზრდული მოძრაობა რომელიც თამამად შეიძლება ითქვას რომ ერთ-ერთი ყველაზე პოპულარულია ევროპასა თუ ამერიკაში, ემო კულტურა ძალიან განსხვავდება სხვა არსებული კონტრ კულტურებისგან, ძირითადად იმითი რომ ის ასაკობრივია, ემო ძირითადად თინეიჯერული მოძრაობაა, რა თქმა უნდა არსებობენ ემო ჯგუფები სადაც თინეიჯერობის ასაკიდან კარგახნის გამოსული მამაკეცბი უკრავენ მაგრამ ეს სულაც არ ნიშნავს იმას რომ ისინი ემოები არიან, ემო არამარტო გარეგნულ არამედ სოფმხედველურ ერთიანობასაც გულისხმობს.ემოები თავის თავს ბავშვებად თვლიან, შესაბამისად ისინი გამოიყურებიან და იქცევიან ისე როგორც ბავშვები, მათი ჩაცმის სტილი ძალზედ კონტრასტულია, შავისა და ღია ძირითადად ვარდისფერი და იისფერი ფერის შეხამება, რომელიც იგრძნობა არა მარტო ჩაცმის სტილში არამედ მათ გარეგნობაშიც, ეს ორი ფერი არა მხოლოდ ვიზუალურ დატვირთვას ატარებს... ემოები მშვიდობისმოყვარე ხალხია, გართობა უფრო ცელქობას გავს, მათ ააქვთ თავისი დღიური რომელსაც „ზინს“ უწოდებენ, ზინი მათთვის მესაიდუმლეა, სადაც წერენ ემო ცხოვრების არც თუ ისე ბედნიერ დღეებზე. ემოები ასევე ხშირად წერენ ჩანახატებს, ლექსებს, კითხულობენ ნაწარმოებებს სადაც ძლიერი ემოციურ განცდებზეა საუბარი, ძირითადად დოსტოევსკის „Униженные и оскорбленные“ ან ჩაკ პალანიკის „მებრძოლთა კლუბი“. თუმცა მათი ძირითადი გართობა მაინც მუსიკაა, ემო-როკი, ემო-პანკი, ემო-ჰარდკორი. როცა ემოს ეკითხებიან თუ ვინ იქნება ის ვთქვათ 10 წლის შემდეგ, მათი დიდი ნაწილი აცნობიერებს რომ ემო ბავშვობა დიდხანს არ გაგრძელდება, თუმცა არიან ისეთები რომლებიც აპირებენ ცხოვრების ბოლომდე უერთგულონ ემო კულტურას, მაგრამ როგორები იქნებიან ისინი 35-40 წლის ასაკში ცოტა ძნელი წარმოსადგენია.
Комментариев нет:
Отправить комментарий